Afscheid na 22 jaar Gezondheidscentrum Surya
Anders dan anders legt de Wijkkrant deze maand 5 vragen voor aan een ondernemer die zijn activiteiten juist beëindigd.
Want voor integraal massagetherapeut Hans Jansen (bijna 74), van gezondheidscentrum Surya zit het er op. De huur is opgezegd, en ach, het zat er natuurlijk ook wel een beetje aan te komen. Al was hij liever eigenlijk nog wel graag doorgegaan tot zijn 75ste. Nog een jaartje langer dus.
Momenteel loopt het pand aan de Professor Molkenboerstraat leeg en waaieren zijn collega’s van het Suryateam – een acupuncturiste, schoonheidsspecialistes, pedicure, ayurvedische masseur en een yogadocent – uit naar andere locaties, verdeeld over de stad.
Hoe was ooit je start bij Surya?
‘Ik was al zo’n 15 jaar werkzaam als massagetherapeut vanuit mijn eigen praktijk in Arnhem toen ik in 2002 getipt werd over gezondheidscentrum Surya in de Professor Molkenboerstraat in Nijmegen. Ron Post was deze vanuit zijn yogaschool opgestart. Tot dan behandelde ik vooral thuis in Arnhem mensen met onder andere rugklachten, psychische overbelasting en cliënten met kanker. Maar thuis was eigenlijk te stil en ik wilde graag samenwerken in een team. In zo’n beetje dezelfde tijd noemde iemand me de naam van William Yang. Een yoga- en meditatieleraar en oprichter van het Taborhuis in Groesbeek, een psychosociale instelling voor mensen met kanker. Toen ik in 2003 een cursus bij William volgde, was ik zo getroffen en geïnspireerd door zijn werk dat ik wist: dit is wat ik wil. Tegelijkertijd gaf het ziekenhuis hier in Nijmegen aan mogelijk cliënten naar mij te willen verwijzen, als ze maar niet naar Arnhem hoefden te reizen. Zo kwamen op dat moment verschillende wegen bij elkaar bij Surya.’
Maar wat is het belang van aanraken nou eigenlijk bij ziekteprocessen?
‘Het bewust aanraken met aandacht heeft invloed op het zenuwstelsel en dat is de stille kracht van massage. Daardoor maak je meer serotonine aan. Dat verhoogt weer je weerstand en verlaagt je stresshormonen en zorgt voor een balans tussen denken, voelen en emoties. Voor mensen met ernstige ziekten is een massage in stilte ontspannend, liefdevol en troostend. Aanraken doet meer dan 1000 woorden.’
Welke cliënten kwamen daarvoor de afgelopen jaren naar je toe? ‘Het grootste deel van mijn cliënten heeft te maken met ernstige levensbedreigende ziektes. Maar ook chronische ziektes en burn-out zijn daar in de loop der jaren bij gekomen. Deze mensen heb ik allemaal gemasseerd op verzoek van wat ze wilden en vooral ook wat ze niet wilden. De meeste mensen hebben dat allemaal als een weldaad ervaren, gaven aan dat ze het enorm fijn vonden dat ze alleen maar hoefden te liggen en dat ze ook niks hoefden te zeggen. Soms wel een uur of anderhalf uur lang. Veel van wat ik leerde van William Yang, met zijn oefeningen en meditaties, heb ik zo aan mijn cliënten door kunnen geven.’
Wat heeft je werk je zelf gebracht? ‘Ik heb vooral ontdekt dat het enorme voldoening kan geven als je met hele simpele dingen iets voor mensen kunt betekenen. Zoals door er helemaal voor iemand te zijn. En niet met andere dingen in je hoofd te zitten. Zoals angst over de dood wanneer ik met hele zieke cliënten te maken had. Want dan zou ik er niet voor 100% voor hen kunnen zijn. Die angst heb ik kunnen overwinnen en daarmee heb ik ook mezelf beter leren kennen in wat nu écht belangrijk is in mijn leven.’
En nu staan er helemaal geen werkafspraken meer in je agenda na december? ‘Nee, en dat is met gemengde gevoelens moet ik zeggen. De laatste jaren werkte ik nog twee dagen in de week en ik had nog graag een jaar doorgegaan. De schok om te moeten stoppen is nu wel voorbij maar nog steeds moet ik mezelf af en toe wel weer voorhouden: het gaat echt stoppen. Het is ook zo’n deel van mijn leven! Het contacten met de mensen, de gesprekken, het fijne team, ik ga het missen. Tegelijkertijd voert het plezier en de voldoening van al die jaren echt de boventoon. Na 1 januari ga ik eerst een adempauze nemen, veel wandelingen maken en me bezinnen op een vervolg want ik kan me niet voorstellen dat ik niets ga doen. Ongetwijfeld ga ik mijn kleinkinderen meer zien, maar de stiltemeditatiegroep waaraan ik al 20 jaar verbonden ben blijft zeker ook . Die stroom gaat gewoon door.’